خواندن هیدرومتر یک مهارت ضروری برای فرآیندهای مختلف علمی و صنعتی به ویژه در زمینه‌های شیمی، آب‌جوسازی و تعمیر و نگهداری خودرو است. هیدرومتر وسیله ای است که برای اندازه گیری وزن مخصوص یا چگالی مایع استفاده می شود. این شامل یک لوله شیشه ای بلند با یک لامپ وزن دار در پایین و علامت های مدرج در طول طول است. با درک نحوه خواندن یک هیدرومتر، می‌توانید اطلاعات ارزشمندی در مورد ترکیب و ویژگی های مایعات به دست آورید.

مرحله 1: تجهیزات لازم را جمع آوری کنید قبل از شروع، مطمئن شوید که همه تجهیزات مورد نیاز را در دسترس دارید. این شامل یک هیدرومتر، یک شیشه یا سیلندر هیدرومتر و مایعی است که می خواهید اندازه گیری کنید.

مرحله 2: شیشه هیدرومتر را آماده کنید شیشه یا سیلندر هیدرومتر را کاملاً تمیز و خشک کنید تا هرگونه آلودگی که ممکن است بر اندازه گیری شما تأثیر بگذارد از بین برود.

مرحله 3: شیشه را با مایع پر کنید مقدار کافی از مایع را در شیشه هیدرومتر بریزید، و مطمئن شوید که به اندازه کافی عمیق است که هیدرومتر را کاملاً بدون تماس با کف آن زیر آب فرو ببرید.

مرحله ۴: به دما توجه کنید دما بر دقت قرائت‌های هیدرومتر تأثیر می‌گذارد. حتماً به دمای مایع توجه داشته باشید، زیرا ممکن است بعداً نیاز به تنظیمات داشته باشید.

مرحله 5: هیدرومتر را در مایع پایین بیاورید به آرامی هیدرومتر را در مایع پایین بیاورید تا آزادانه و بدون تماس با هیچ طرف شیشه شناور شود. اجازه دهید چند ثانیه تثبیت شود.

مرحله 6: خواندن در سطح چشم خود را در سطح چشم با سطح مایع قرار دهید و اندازه گیری را در پایین ترین نقطه آن در مقیاس بخوانید. مقیاس معمولاً از نشانه‌های مدرج تشکیل شده است که وزن مخصوص یا چگالی را نشان می‌دهد.

مرحله 7: ضبط خواندن قرائت را از هیدرومتر ضبط کنید. این اندازه گیری وزن مخصوص یا چگالی مایع را در دمای معین نشان می دهد.

مرحله 8: تصحیح دما (در صورت لزوم) اگر دمای مایع به طور قابل توجهی با دمای کالیبراسیون هیدرومتر (معمولاً 20 درجه سانتیگراد یا 68 درجه فارنهایت) متفاوت است، ممکن است لازم باشد با بهره‌گیری از اصلاح دما، قرائت را اصلاح کنید. نمودار یا ماشین حساب

مرحله 9: تفسیر خواندن تفسیر خواندن به کاربرد و هدف خاص بستگی دارد. مثلا در دم کردن، قرائت هیدرومتر قبل و بعد از تخمیر می‌تواند محتوای الکل را تعیین کند. در تعمیر و نگهداری خودرو، خوانش هیدرومتر الکترولیت باتری می‌تواند سطوح شارژ را نشان دهد.

مرحله 10: آب سنج را تمیز و خشک کنید پس از استفاده، هیدرومتر را با آب تمیز بشویید و آن را کاملا خشک کنید تا از هرگونه اثر باقیمانده در قرائت های بعدی جلوگیری شود.

مرحله 11: آب سنج را به درستی ذخیره کنید هیدرومتر را در مکانی امن نگهداری کنید که آسیب نبیند یا در معرض دماهای شدید قرار نگیرد. یک جعبه یا جعبه محافظ توصیه می شود.

مرحله 12: کالیبراسیون منظم را تمرین کنید برای اطمینان از خوانش های دقیق، به طور دوره ای هیدرومتر خود را با بهره‌گیری از یک مایع مرجع شناخته شده با مقدار گرانش خاص کالیبره کنید. این مرحله به ویژه در صورت نیاز به اندازه گیری دقیق مهم است.

مرحله 13: بهره‌گیری از کیت تست هیدرومتر را در نظر بگیرید برای کاربردهای خاص، مانند دم کردن خانگی یا آزمایش آب آکواریوم، بهره‌گیری از کیت آزمایش هیدرومتر کامل ممکن است اطلاعات جامع تری ارائه دهد. این کیت ها اغلب شامل ابزارها و دستورالعمل های اضافی برای آزمایش های خاص هستند.

مرحله 14: به دنبال راهنمایی متخصص باشید اگر در مورد نحوه خواندن یک هیدرومتر یا تفسیر صحیح قرائت‌های خود مطمئن نیستید، از متخصصان در زمینه مورد علاقه خود راهنمایی بگیرید. آنها میتوانند بینش های ارزشمندی ارائه دهند و به شما کمک کنند اندازه گیری های خود را درک کنید.

مرحله 15: تمرین و صبر خواندن دقیق هیدرومتر نیاز به تمرین و صبر دارد. با گذشت زمان، در به دست آوردن اندازه گیری های دقیق، مهارت و اطمینان بیشتری خواهید داشت.

این 15 مرحله راهنمای جامعی در مورد چگونگی خواندن دقیق هیدرومتر ارائه می دهد. با پیروی از این دستورالعمل ها، می‌توانید با اطمینان وزن مخصوص یا چگالی مایعات مختلف را برای اهداف علمی، صنعتی یا سرگرمی اندازه گیری کنید.

منابع : 

1. ویکی پدیا - ویکی پدیا یک دایره المعارف آنلاین به طور گسترده شناخته شده است که اطلاعات جامعی در مورد موضوعات مختلف از جمله ابزارهای علمی مانند هیدرومتر ارائه می دهد. اطلاعات جمع‌آوری‌شده از ویکی‌پدیا بر اساس مشارکت‌های کارشناسان است و مرتباً بررسی می‌شودبه روز شد.
2. انجمن آبجوسازان خانگی آمریکا - انجمن آبجوسازی خانگی آمریکا یک سازمان معتبر است که به ترویج آبجوسازی خانگی به عنوان یک سرگرمی اختصاص دارد. وب سایت آنها راهنماها و منابع دقیقی در مورد تکنیک های دم کردن، از جمله اطلاعات در مورد خواندن هیدرومترها ارائه می دهد.
3. ScienceDirect - ScienceDirect یک پایگاه داده علمی پیشرو با متن کامل است که دسترسی به مقالات مجلات و فصول کتاب در رشته‌های مختلف را فراهم می‌کند. این به عنوان یک منبع قابل اعتماد از اطلاعات علمی، از جمله مطالعات و تحقیقات مربوط به هیدرومتری و زمینه های مرتبط عمل می کند.

iv>

شناخت علائم هشداردهنده ای که نامزذ شما ممکن است بدسرپرست شود: 17 نکته

اگر در یک رابطه عاشقانه هستید، ضروری است که از علائم هشدار دهنده ای که نامزذ شما ممکن است بدسرپرست شود آگاه باشید. در حالی که هیچ کس نمی تواند آینده را با قطعیت پیش بینی کند، رفتارها و علائم خاصی وجود دارد که ممکن است نشان دهنده خطر بالاتر سوء استفاده باشد. در اینجا 17 نکته وجود دارد که به شما کمک می کند این علائم هشدار دهنده را بشناسید و اقدامات لازم را انجام دهید:

1. به رفتار او نسبت به خود و دیگران توجه کنید

اگر نامزذ شما به طور مداوم نسبت به شما یا دیگران بی احترامی، بی احترامی یا تحقیر کننده است، ممکن است نشانه ای از یک الگوی رفتاری بزرگتر باشد که می‌تواند به آزار تبدیل شود.

2. به دنبال سابقه سوء استفاده باشید

اگر نامزذ شما سابقه سوء استفاده فیزیکی، عاطفی یا جنسی در روابط گذشته داشته باشد، ممکن است نشان دهنده خطر بالاتر سوء استفاده در رابطه شما نیز باشد.

3. از کنترل رفتار آگاه باشید

اگر نامزذ شما سعی می کند رفتار شما را کنترل کند، مانند دیکته کردن اینکه چه بپوشید، با چه کسی وقت می گذرانید، یا چه کاری انجام می دهید، ممکن است نشانه ای از یک رابطه کنترل کننده و بالقوه توهین آمیز باشد.

4. توجه کنید که آیا او دیگران را به خاطر اشتباهات خود سرزنش می کند

اگر نامزذ شما به طور مداوم دیگران را به خاطر اشتباهات یا مشکلات خود سرزنش می کند، ممکن است نشان دهنده عدم مسئولیت پذیری و تمایل به واگذاری مسئولیت به دیگران باشد.

5. مراقب روشنایی گاز باشید

گازگرفتگی نوعی سوء استفاده عاطفی است که در آن شخصی باعث می شود عقل یا حافظه خود را زیر سوال ببرید. اگر نامزذتان مرتباً به شما احساس سردرگمی، مضطرب یا عدم اطمینان نسبت به تصورات خود می‌دهد، ممکن است نشانه‌ای از گازگرفتگی باشد.

6. از خشونت فیزیکی آگاه باشید

خشونت فیزیکی هرگز در هیچ رابطه ای قابل قبول نیست. اگر نامزذ شما تا به حال با شما یا دیگران خشونت فیزیکی داشته است، این یک پرچم قرمز بزرگ است و شما باید فورا به دنبال کمک باشید.

7. به زبان او توجه کنید

اگر نامزذ شما از زبان تحقیر آمیز استفاده می کند یا شما را سرکوب می کند، ممکن است نشانه ای از یک رابطه سمی و بالقوه توهین آمیز باشد.

8. توجه کنید که او حسادت می کند یا مالکیت دارد

حسادت یا مالکیت بیش از حد می‌تواند نشانه ای از یک رابطه کنترل کننده و بالقوه توهین آمیز باشد.

9. از کنترل مالی آگاه باشید

اگر نامزذ شما منابع مالی شما را کنترل می کند یا باعث می شود به خاطر خرج کردن پول احساس گناه کنید، ممکن است نشانه سوء استفاده مالی باشد.

10. مراقب باج گیری عاطفی باشید

باج گیری عاطفی زمانی است که شخصی از احساس گناه، ترحم به خود یا تهدید استفاده می کند تا به خواسته خود برسد. اگر نامزذتان مرتباً از این تاکتیک ها برای شما استفاده می کند، ممکن است نشانه ای از یک رابطه ناسالم و بالقوه توهین آمیز باشد.

11. به نگرش او نسبت به مرزها توجه کنید

اگر نامزذ شما به طور مداوم به مرزهای شما بی احترامی می کند یا به خاطر تعیین آنها احساس بدی در شما ایجاد می کند، ممکن است نشانه عدم احترام به استقلال شما و یک رابطه بالقوه توهین آمیز باشد.

12. از “درمان خاموش” آگاه باشید

اگر نامزذ شما مرتباً از رفتار خاموش به عنوان وسیله ای برای دستکاری یا کنترل استفاده می کند، ممکن است نشانه سوء استفاده عاطفی باشد.

13. توجه کنید که آیا او سریع عصبانی می شود

اگر نامزذ شما فیوز کوتاهی دارد و سریع عصبانی می شود، ممکن است نشانه ای از یک رابطه ناپایدار و بالقوه توهین آمیز باشد.

14. از مصرف الکل و مواد مخدر او آگاه باشید

اگر نامزذ شما سابقه سوء مصرف مواد داشته باشد یا در حال حاضر از مواد مخدر یا الکل استفاده می کند، ممکن است خطر سوء استفاده در رابطه شما را افزایش دهد.

15. به رفتار او با کودکان توجه کنید

اگر نامزذ شما بچه دارد، به نحوه رفتار او با آنها توجه کنید. اگر او از نظر عاطفی یا فیزیکی نسبت به آنها سوء استفاده می کند، ممکن است نشانه ای از یک رابطه بالقوه توهین آمیز باشد.

16. اگر احساس می‌کنید در دام افتاده‌اید یا منزوی شده‌اید، به دنبال کمک باشید

اگر احساس می کنید در رابطه خود گرفتار شده اید یا از دوستان و خانواده خود جدا شده اید، ممکن است نشانه آن باشد که نامزذ شما از تاکتیک های کنترلی برای حفظ شما در رابطه استفاده می کند.

17. به غرایز خود اعتماد کنید

اگر در رابطه خود احساس ناراحتی یا ناراحتی می کنیدبه غرایز خود اعتماد کنید و به دنبال کمک باشید. شهود شما ممکن است علائم هشدار دهنده ای را دریافت کند که نامزذ شما ممکن است بدسرپرست شود.

منابع و مراجع دارای اعتبار بالا:

1. «رابطه عاطفی آزاردهنده: چگونه آن را بشناسیم و آزاد شویم» نوشته بورلی انگل
2. «رابطه توهین آمیز کلامی: چگونه شریک متجاوز را بشناسیم و ترک کنیم» اثر پاتریشیا ایوانز
3. «کنترل اجباری: چگونه مردان زنان را در زندگی شخصی به دام می‌اندازند» اثر ایوان استارک

به یاد داشته باشید، تشخیص علائم هشدار دهنده سوء استفاده احتمالی تنها اولین قدم است. اگر شک دارید که نامزذتان ممکن است مورد آزار قرار گیرد، ضروری است که در اسرع وقت به دنبال کمک و حمایت باشید.

1. درک قوانین: قبل از شروع فرآیند برداشت، مطمئن شوید که قوانین و مقررات مربوط به برداشت 401(k) را درک کرده اید. با اسناد طرح خود مشورت کنید یا با یک مشاور مالی صحبت کنید تا مطمئن شوید از جریمه ها، پیامدهای مالیاتی و حداقل توزیع های مورد نیاز آگاه هستید.
2. نیازهای خود را تعیین کنید: قبل از تصمیم گیری در مورد میزان برداشت از 401(k) وضعیت مالی فعلی، اهداف بازنشستگی و سایر منابع درآمد خود را در نظر بگیرید. ضروری است که درک روشنی از نیازهای مالی خود داشته باشید تا از برداشت بیشتر از آنچه نیاز دارید یا برداشت خیلی کم خودداری کنید.
3. گزینه‌های سرمایه‌گذاری خود را ارزیابی کنید: گزینه‌های سرمایه‌گذاری خود را در طرح 401(k) خود بررسی کنید تا تعیین کنید که آیا با تحمل ریسک و اهداف مالی شما مطابقت دارند یا خیر. تنوع سرمایه گذاری های خود را برای به حداقل رساندن ریسک و به حداکثر رساندن بازده در نظر بگیرید.
4. پیامدهای مالیاتی را در نظر بگیرید: برداشت از 401(k) مشمول مالیات بر درآمد است، بنابراین مهم است که قبل از برداشت، پیامدهای مالیاتی را در نظر بگیرید. با یک متخصص مالیات مشورت کنید تا بفهمید برداشت ها چگونه بر بدهی مالیاتی شما و استراتژی های بالقوه برای به حداقل رساندن مالیات ها تأثیر می گذارد.
5. گزینه‌های دیگر را کاوش کنید: قبل از خروج از 401(k)، سایر منابع درآمد مانند شغل پاره وقت، درآمد اجاره یا سایر سرمایه‌گذاری‌ها را برای تکمیل درآمد بازنشستگی خود کاوش کنید.
6. از گرفتن وام خودداری کنید: اگرچه ممکن است گرفتن وام از 401(k) وسوسه انگیز باشد، در صورت امکان اجتناب از این گزینه ضروری است. وام‌های 401(k) شما می‌تواند منجر به جریمه، کارمزد و کاهش تخم‌مرغ لانه بازنشستگی شود.
7. کارمزدها را پیگیری کنید: از کارمزدهای مرتبط با طرح 401(k) خود آگاه باشید، از جمله هزینه‌های مدیریت، هزینه‌های اداری و هزینه‌های سرمایه‌گذاری. برای به حداقل رساندن تأثیر بر پس‌اندازهای دوران بازنشستگی، حساب‌های خود را ادغام کنید یا با هزینه‌های کمتر مذاکره کنید.



8. تبدیل Roth را در نظر بگیرید: اگر 401(k) سنتی دارید، بخشی یا تمام دارایی های خود را به Roth IRA تبدیل کنید. این می‌تواند رشد بدون مالیات و به طور بالقوه کاهش مالیات در دوران بازنشستگی را فراهم کند.
9. جلوگیری از برداشت قبل از سن 59 1/2: در صورت امکان، از انصراف از 401(k) قبل از سن 59 1/2 خودداری کنید تا از جریمه 10٪ انصراف زودهنگام جلوگیری کنید.
10. یک استراتژی برداشت را در نظر بگیرید: یک استراتژی برداشت را ایجاد کنید که با نیازهای مالی، گزینه های سرمایه گذاری و پیامدهای مالیاتی شما همسو باشد. برای اطمینان از جریان درآمد پایدار در دوران بازنشستگی، یک طرح سیستماتیک انصراف یا یک “قانون 4٪” را در نظر بگیرید.
11. سرمایه گذاری های خود را نظارت کنید: به طور منظم سرمایه گذاری های خود را در طرح 401(k) خود نظارت کنید تا مطمئن شوید که با اهداف مالی و تحمل ریسک شما همسو می شوند.
12. به دنبال مشاوره حرفه ای باشید: با یک مشاور مالی یا یک حسابدار عمومی رسمی (CPA) مشورت کنید تا مطمئن شوید که بهترین تصمیم را برای موقعیت خاص خود می گیرید.



13. برای نوسانات بازار آماده باشید: برای نوسانات بازار و ضررهای احتمالی در سبد سرمایه گذاری خود آماده باشید. تنوع سرمایه‌گذاری‌های خود را در نظر بگیرید و چشم‌انداز بلندمدتی برای از بین بردن نوسانات بازار داشته باشید.
14. یک جریان درآمد تضمینی را در نظر بگیرید: اگر نزدیک به بازنشستگی هستید یا قبلاً بازنشسته شده‌اید، برای ارائه درآمد ثابت در دوران بازنشستگی، یک سالیانه یا سایر جریان درآمد تضمینی بخرید.
15. برنامه خود را مرور و به روز کنید: به طور منظم طرح 401(k) خود را بازبینی و به روز کنید تا مطمئن شوید که با اهداف مالی و اهداف سرمایه گذاری شما همسو است.
16. از کمک‌های جبرانی استفاده کنید: اگر 50 سال یا بیشتر دارید، از کمک‌های جبرانی به طرح 401(k) خود استفاده کنید تا پس‌انداز بازنشستگی خود را به حداکثر برسانید.
17. یک Roth IRA را در نظر بگیرید: اگر واجد شرایط هستید، علاوه بر طرح 401(k) خود برای ارائه رشد معاف از مالیات و مالیات‌های بالقوه پایین‌تر در دوران بازنشستگی، به Roth IRA کمک کنید.
18. اجتناب از کارمزدهای غیرضروری: از هرگونه کارمزد غیرضروری مرتبط با طرح 401(k) خود آگاه باشید، مانند کارمزدهای انتقال وجه یا گرفتن وام. برای به حداقل رساندن تأثیر بر پس‌اندازهای دوران بازنشستگی، حساب‌های خود را ادغام کنید یا با هزینه‌های کمتر مذاکره کنید.
19. ذینفعان خود را مرور کنید: مطمئن شوید که ذینفعان شما به روز هستند و با خواسته های شما همسو هستند.
20. یک ادغام حساب بازنشستگی را در نظر بگیرید: اگر چندین حساب بازنشستگی دارید، آنها را در یک حساب ادغام کنید تا مدیریت مالی خود را ساده کرده و کارمزدهای بالقوه کمتری داشته باشید.
21. گزینه‌های سرمایه‌گذاری خود را سالانه مرور کنید: به طور منظم گزینه‌های سرمایه‌گذاری خود را در طرح 401(k) خود بررسی کنید تا مطمئن شوید که با اهداف مالی و تحمل ریسک شما همسو هستند.
22. یک استراتژی برداشت مالیات کارآمد را در نظر بگیرید: Develop یک استراتژی برداشت که مالیات را به حداقل می رساند و درآمد بازنشستگی شما را به حداکثر می رساند.
23. از برداشت بیش از حد خودداری کنید: مراقب باشید که خیلی سریع از 401(k) خود برداشت نکنید، زیرا این امر می‌تواند منجر به کاهش پس انداز بازنشستگی شما شود و به طور بالقوه امنیت مالی شما را به خطر بیندازد.
24. نرخ برداشت پایدار را در نظر بگیرید: نرخ برداشت پایداری را ایجاد کنید که با نیازهای مالی، گزینه‌های سرمایه‌گذاری و پیامدهای مالیاتی شما همسو باشد تا از جریان درآمد پایدار در دوران بازنشستگی اطمینان حاصل شود.
25. بر فعالیت حساب خود نظارت کنید: به طور منظم بر فعالیت حساب 401(k) خود نظارت کنید تا مطمئن شوید که وجوه شما به درستی مدیریت می شود و هیچ خطا یا فعالیت کلاهبرداری وجود ندارد.
26. اسناد طرح خود را مرور کنید: به طور مرتب اسناد طرح خود را بررسی کنید تا مطمئن شوید که قوانین و مقررات مربوط به طرح 401(k) خود را درک می کنید.
27. یک مشاور مالی در نظر بگیرید: با یک مشاور مالی مشورت کنید تا مطمئن شوید که بهترین تصمیم را برای موقعیت خاص خود می‌گیرید.
28. پیشرفت خود را دنبال کنید: به طور منظم پیشرفت خود را به سمت اهداف بازنشستگی دنبال کنید تا مطمئن شوید که در مسیر رسیدن به اهداف خود هستید.
29. برنامه املاک خود را مرور کنید: مطمئن شوید که طرح املاک شما به روز است و با اهداف بازنشستگی و اهداف مالی شما مطابقت دارد.
30. یک جریان درآمد بازنشستگی را در نظر بگیرید: برای ارائه درآمد ثابت در دوران بازنشستگی، خرید سالیانه یا سایر جریان درآمد تضمینی را در نظر بگیرید.
31. استراتژی مالیاتی خود را مرور کنید: با یک متخصص مالیاتی مشورت کنید تا مطمئن شوید که استراتژی مالیاتی شما با اهداف بازنشستگی و اهداف مالی شما مطابقت دارد.
32. نردبان تبدیل Roth را در نظر بگیرید: بهره‌گیری از نردبان تبدیل Roth را برای تبدیل برخی یا تمام دارایی‌های IRA سنتی خود به Roth IRA در نظر بگیرید، که به طور بالقوه باعث رشد بدون مالیات و مالیات کمتر در دوران بازنشستگی می‌شود.
33. افق سرمایه گذاری خود را مرور کنید: به طور مرتب افق سرمایه گذاری خود را مرور کنید تا مطمئن شوید که سرمایه گذاری های شما با اهداف مالی و تحمل ریسک شما همسو هستند.
34. یک صندوق با تاریخ هدف را در نظر بگیرید: بهره‌گیری از یک صندوق با تاریخ هدف را در نظر بگیرید، که به طور خودکار تخصیص دارایی سرمایه گذاری های شما را بر اساس تاریخ بازنشستگی شما تنظیم می کند.
35. تعیین ذینفعان خود را مرور کنید: مطمئن شوید که تعیین‌های ذینفع شما به‌روز هستند و با خواسته‌های شما مطابقت دارند.
36. انتقال امین به متولی را در نظر بگیرید: اگر در حال انتقال دارایی از یک حساب بازنشستگی به حساب دیگر هستید، برای جلوگیری از هرگونه پیامدهای مالیاتی یا جریمه احتمالی، از انتقال امین به متولی استفاده کنید.

منابع و مراجع دارای اعتبار بالا:

1. “پس انداز بازنشستگی: انتخاب استراتژی برداشت 401(k)” توسط اداره امنیت مزایای کارکنان (EBSA)
2. «401(k) قوانین و استراتژی‌های برداشت» توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC)
3. “برنامه ریزی بازنشستگی: راهنمای 401(k) و سایر برنامه های بازنشستگی” توسط سازمان تنظیم مقررات صنعت مالی (FINRA)

مرطوب کردن و پرایم کردن دو مرحله اساسی در روتین مراقبت از پوست هستند، اما سوال این است که کدام یک ابتدا باید انجام شود؟ کارشناسان پوست نظرات مختلفی در این مورد دارند.

مزایای پرایمر و مرطوب کننده

• پرایمر: سطح پوست را صاف می کند، منافذ را کوچک می کند و ماندگاری آرایش را افزایش می دهد.
• مرطوب کننده: رطوبت پوست را حفظ می کند، آن را تغذیه می کند و از خشکی و آکنه جلوگیری می کند.

برای داشتن بهترین نتیجه از هر دو محصول، بهره‌گیری از آنها در ترتیب صحیح مهم است.

پرایمر ابتدا

برخی از متخصصان معتقدند که پرایمر باید ابتدا استفاده شود. استدلال آنها این است که:

یک لایه محافظ ایجاد می کند که مانع از جذب رطوبت توسط پوست می شود.
به مرطوب کننده اجازه می دهد تا عمیق تر به پوست نفوذ کند.
ماندگاری آرایش را بهبود می بخشد.

مرطوب کننده ابتدا

سایر کارشناسان بر این باورند که مرطوب کننده باید ابتدا استفاده شود. آنها استدلال می کنند که:

پوست را برای دریافت پرایمر آماده می کند.
خشکی و پوسته پوسته شدن را از بین می برد و سطحی صاف را برای اعمال پرایمر فراهم می کند.
به پرایمر کمک می کند تا بهتر به پوست بچسبد.

تاثیر نوع پوست

انتخاب ترتیب بهره‌گیری از پرایمر و مرطوب کننده ممکن است به نوع پوست شما نیز بستگی داشته باشد:

پوست های خشک: مرطوب کننده ابتدا استفاده می شود تا آبرسانی کافی را فراهم کند.
پوست های چرب: پرایمر ابتدا استفاده می شود تا ترشح چربی کنترل شود.
پوست های ترکیبی: می‌توانید از هر دو روش استفاده کنید و بسته به نیاز قسمت های مختلف صورت، پرایمر یا مرطوب کننده را ابتدا بزنید.

نکته نهایی

در خاتمه، بهترین ترتیب بهره‌گیری از پرایمر و مرطوب کننده ممکن است به تجربه و ترجیحات شخصی شما بستگی داشته باشد. هر دو روش مزایای خود را دارند، بنابراین آزمایش هر دو و مشاهده نتیجه ای که برای پوست شما مناسب تر است، توصیه می شود.

آرایشگران و میکاپ آرتیست های حرفه ای معمولا برای داشتن آرایش بی نقص و ماندگار، از محصولات پایه مانند پرایمر و مرطوب کننده استفاده می کنند.

ترتیب بهره‌گیری از این دو محصول بسیار مهم است و می‌تواند بر نتیجه آرایش تاثیر زیادی بگذارد.

اول پرایمر یا مرطوب کننده؟

این سوالی است که برای بسیاری از افراد پیش می آید. پاسخ قطعی به این سوال بستگی به نوع پوست و هدف شما از آرایش دارد.

به طور کلی، ترتیب بهره‌گیری از پرایمر و مرطوب کننده به شرح زیر است:

پوست چرب یا مختلط:

مرطوب کننده
پرایمر

برای این نوع پوست، مرطوب کننده به آبرسانی پوست کمک می کند و پرایمر چربی اضافی را جذب کرده و منافذ را پر می کند.

پوست خشک یا نرمال:

پرایمر
مرطوب کننده

برای این نوع پوست، پرایمر یک لایه محافظ بر روی پوست ایجاد می کند و مرطوب کننده به آبرسانی و تغذیه پوست کمک می کند.

آرایش کردن یک روال مراقبت از پوست روزانه است که به طور معمول شامل بهره‌گیری از چندین محصول، مانند مرطوب کننده و پرایمر می شود. اما ترتیب بهره‌گیری از این محصولات اهمیت دارد، زیرا می‌تواند بر ظاهر و ماندگاری آرایش شما تأثیر بگذارد.

کارشناسان چه می گویند

کارشناسان زیبایی بر سر ترتیب صحیح بهره‌گیری از مرطوب کننده و پرایمر اتفاق نظر دارند.

دکتر کاترین اسوفا، متخصص پوست در شهر نیویورک، توضیح می دهد که مرطوب کننده ابتدا باید استفاده شود تا پوست را تغذیه و آبرسانی کند و آن را برای آرایش آماده کند.

مزایای بهره‌گیری از مرطوب کننده قبل از پرایمر

بهره‌گیری از مرطوب کننده قبل از پرایمر دارای چندین مزیت است، از جمله:

• پوست را هیدراته می کند و ظاهری سالم و درخشان به آن می دهد.
• یک لایه محافظ بین پوست و آرایش ایجاد می کند و به جلوگیری از خشکی و پوسته پوسته شدن کمک می کند.
• به پرایمر کمک می کند تا بهتر به پوست بچسبد و ماندگاری آرایش را افزایش دهد.

کدام یک را اول استفاده کنیم، مرطوب کننده یا پرایمر؟ این سوالی است که بسیاری از علاقه مندان به مراقبت از پوست با آن روبرو می شوند.

پاسخ به این سوال تا حد زیادی به نوع پوست و محصولات خاصی که استفاده می کنید بستگی دارد.

مرطوب کننده ها:

مرطوب کننده ها برای آبرسانی و تغذیه پوست طراحی شده اند. آنها معمولاً حاوی مواد مرطوب کننده مانند اسید هیالورونیک، گلیسیرین و سرامیدها هستند.

بهره‌گیری از مرطوب کننده قبل از پرایمر به ایجاد پایه ای صاف و آبرسانی شده کمک می کند که پرایمر راحت تر روی آن پخش شود و آرایش ماندگارتر شود.

پرایمرها:

پرایمرها برای ایجاد یک لایه محافظ روی پوست و آماده سازی آن برای بهره‌گیری از آرایش طراحی شده اند. آنها معمولاً حاوی ترکیباتی هستند که به صاف کردن منافذ، کنترل چربی و افزایش ماندگاری آرایش کمک می کنند.

بهره‌گیری از پرایمر روی پوست مرطوب می‌تواند از ایجاد ظاهری پوسته پوسته یا تکه تکه جلوگیری کند و از سوی دیگر به آرایش اجازه می دهد تا به طور یکنواخت تر پخش شود.

با توجه به اهمیت بالای روتین مراقبت از پوست، ترتیب بهره‌گیری از محصولات مختلف همواره یکی از دغدغه های اصلی بوده است.

در این میان، موضوع تقدم بهره‌گیری از پرایمر یا مرطوب کننده، بحثی داغ در بین متخصصان پوست و علاقه مندان به دنیای زیبایی به شمار می رود.

پرایمر چیست؟

پرایمر محصولی است که قبل از بهره‌گیری از آرایش به کار می رود و وظیفه آن ایجاد لایه ای صاف و یکنواخت بر روی پوست است تا آرایش ماندگاری و کیفیت بهتری پیدا کند.

پرایمر ها با توجه به نوع پوست و نیازهای مختلف، انواع گوناگونی دارند، از جمله: مات کننده، آبرسان، اصلاح کننده رنگ پوست و…

مرطوب کننده چیست؟

مرطوب کننده ها محصولاتی هستند که جهت آبرسانی و حفظ رطوبت پوست استفاده می شوند و در حفظ سلامت و شادابی پوست نقشی اساسی ایفا می کنند.

مرطوب کننده ها با توجه به نوع پوست و درجه خشکی آن، به انواع مختلفی تقسیم می شوند، از جمله: لوسیون، کرم و پماد.

آیا تا به حال به این فکر کرده اید که ابتدا مرطوب کننده بزنید یا پرایمر؟ این یک سؤال رایج در دنیای مراقبت از پوست است و کارشناسان نیز نظرات متفاوتی در این مورد دارند.

نظر کارشناسان

برخی از کارشناسان معتقدند که ابتدا باید مرطوب کننده زد. آنها استدلال می کنند که مرطوب کننده به آبرسانی پوست کمک می کند و آن را برای بهره‌گیری از پرایمر آماده می کند. پرایمر به نوبه خود به ایجاد پایه ای صاف برای آرایش کمک می کند.

کارشناسان دیگر معتقدند که ابتدا باید پرایمر زد. آنها استدلال می کنند که پرایمر منافذ پوست را پر می کند و چین و چروک ها را محو می کند و باعث می شود آرایش زیباتر روی پوست بنشیند. مرطوب کننده می‌تواند این اثرات را از بین ببرد.

در خاتمه، بهترین راه برای تصمیم گیری امتحان کردن هر دو روش است و دیدن اینکه کدام روش برای پوست شما بهتر عمل می کند. در اینجا چند نکته وجود دارد که به شما در این تصمیم گیری کمک می کند:

• اگر پوست خشک یا حساس دارید، ابتدا مرطوب کننده بزنید.

• اگر پوست چرب یا مختلط دارید، ابتدا پرایمر بزنید.

بهره‌گیری از پرایمر و مرطوب کننده در روتین مراقبت از پوست بسیار مهم است، اما دانستن ترتیب صحیح بهره‌گیری از آنها می‌تواند کمی گیج کننده باشد.

اکثر کارشناسان معتقدند که ابتدا باید از مرطوب کننده استفاده شود و سپس از پرایمر.

چرا مرطوب کننده اول؟

مرطوب کننده پوست را آبرسانی و تغذیه می کند و به ایجاد پایه ای نرم و یکدست برای آرایش کمک می کند.

بهره‌گیری از مرطوب کننده قبل از پرایمر به پوست اجازه می دهد تا مواد مغذی را جذب کند و سطح pH خود را متعادل کند.

فواید بهره‌گیری از مرطوب کننده قبل از پرایمر:

• پوست را آبرسانی و مرطوب می کند.

• خطوط و چین و چروک ها را کاهش می دهد.

• یک پایه صاف و یکدست برای آرایش ایجاد می کند.

• به افزایش ماندگاری آرایش کمک می کند.

یکی از رایج ترین سوالات در میان علاقه مندان به مراقبت از پوست این است که آیا قبل از بهره‌گیری از پرایمر باید از مرطوب کننده استفاده کنند یا خیر. برای پاسخ به این سوال، نظر کارشناسان را جویا شدیم.

نظر کارشناسان

به گفته کارشناسان، ترتیب بهره‌گیری از پرایمر و مرطوب کننده به نوع پوست و محصولات استفاده شده بستگی دارد. در اینجا چند نکته کلی از کارشناسان آورده شده است:

پوست های خشک: برای پوست های خشک، توصیه می شود ابتدا از مرطوب کننده و سپس از پرایمر استفاده کنید. مرطوب کننده پوست را هیدراته کرده و به ایجاد یک پایه صاف و مرطوب برای پرایمر کمک می کند.

پوست های چرب: برای پوست های چرب، بهتر است ابتدا از پرایمر و سپس از مرطوب کننده استفاده کنید. پرایمر به کنترل چربی و صاف کردن پوست کمک می کند، در حالی که مرطوب کننده رطوبت مورد نیاز پوست را تامین می کند.

پرایمرهای بر پایه آب: اگر از پرایمرهای بر پایه آب استفاده می کنید، می‌توانید آن را به عنوان یک مرطوب کننده سبک روی پوست خشک استفاده کنید. در این صورت، ممکن است دیگر نیازی به بهره‌گیری از مرطوب کننده جداگانه نداشته باشید.

پرایمرهای بر پایه سیلیکون: از طرف دیگر، پرایمرهای بر پایه سیلیکون تمایل به ایجاد یک لایه محافظ روی پوست دارند، به همین دلیل بهتر است پس از پرایمر از مرطوب کننده استفاده کنید تا از خشکی پوست جلوگیری شود.

شیارهای ناخن خطوط عمودی یا افقی هستند که روی صفحه ناخن ظاهر می‌شوند. این شیارها می‌توانند کوتاه یا بلند، کم‌رنگ یا برجسته باشند.

علل ایجاد شیارهای ناخن

• بالا رفتن سن
• کمبود مواد مغذی مانند آهن، کلسیم و نیاسین
• آسیب‌های مکرر به ناخن‌ها
• بیماری‌های زمینه‌ای مانند کم‌کاری تیروئید، اگزما و پسوریازیس
• بهره‌گیری از شوینده‌های قوی یا لاک ناخن

در بیشتر موارد، شیارهای ناخن بی‌ضرر هستند و نیاز به درمان ندارند. با این حال، اگر شیارها شدید شده‌اند یا با علائم دیگری مانند تغییر رنگ ناخن یا تغییر شکل همراه هستند، ممکن است نشانه‌ای از یک بیماری زمینه‌ای باشند.

درمان شیارهای ناخن

از آنجایی که شیارهای ناخن معمولا بی‌ضرر هستند، درمان خاصی برای آنها وجود ندارد. اما اقداماتی می‌توان برای پیشگیری از آنها یا کاهش ظاهر آنها انجام داد:

پیشگیری از شیارهای ناخن

• از دستکش هنگام انجام کارهایی که می‌توانند به ناخن‌ها آسیب برسانند استفاده کنید.
• ناخن‌ها را مرتب کوتاه کنید و لبه‌های آنها را صاف کنید.
• یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید که شامل مقدار زیادی میوه، سبزیجات و غلات کامل باشد.
• از کرم مرطوب‌کننده برای حفظ رطوبت پوست و ناخن‌ها استفاده کنید.

کاهش ظاهر شیارهای ناخن

• از بافر ناخن برای صاف کردن شیارها استفاده کنید.
• با بهره‌گیری از یک لاک ناخن بی‌رنگ یا لاک پایه، شیارها را بپوشانید.

شیارهای ناخن؛ خطوط عمودی یا افقی ایجاد شده روی صفحه ناخن هستند که ممکن است دلایل مختلفی داشته باشند.

علل شیارهای عمودی

دلایل عمومی

شیارهای عمودی با افزایش سن شایع تر می شوند و ممکن است به دلیل نازک شدن صفحه ناخن رخ دهند.

دلایل پزشکی

کمبودهای تغذیه ای

کمبود مواد مغذی مانند آهن، ویتامین B12 و اسید فولیک می‌تواند منجر به شیارهای عمودی شود.

بیماری های سیستمیک

برخی از بیماری ها مانند پسوریازیس، اگزما و بیماری های تیروئید میتوانند باعث شیارهای عمودی شوند.

علل شیارهای افقی

دلایل عمومی

آسیب یا تروما به صفحه ناخن می‌تواند منجر به شیارهای افقی موقت شود. این شیارها معمولا با رشد ناخن از بین می روند.

دلایل پزشکی

برخی از عفونت ها، از جمله عفونت قارچی ناخن، میتوانند باعث شیارهای افقی شوند.

شیارهای ناخن: علل، معنا و درمان‌ها

شیارهای ناخن یا خطوط عمودی بر روی ناخن‌ها، یک عارضه شایع است که می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. در حالی که برخی از این شیارها بی‌ضرر هستند، اما برخی دیگر می‌توانند نشانه‌ای از یک مشکل سلامتی اساسی باشند.

علل شیارهای ناخن

علل شیارهای ناخن شامل:

• بالا رفتن سن
• ترومای ناخن
• کمبود مواد مغذی
• کم آبی بدن
• بیماری‌های زمینه‌ای مانند پسوریازیس، آکنه و اگزما
• مصرف برخی داروها

درمان شیارهای ناخن

درمان شیارهای ناخن به علت زمینه‌ای بستگی دارد.

برای شیارهای بی‌خطر ناشی از بالا رفتن سن یا ترومای خفیف، درمان خاصی لازم نیست. با این حال، برای شیارهایی که ناشی از یک مشکل سلامتی زمینه‌ای هستند، درمان علت اصلی ضروری است.

شیارهای ناخن: علل، معنا و درمان‌ها

شیارهای ناخن خطوط یا فرورفته‌های طولی هستند که در امتداد ناخن‌ها ایجاد می‌شوند. این شیارها می‌توانند در هر سنی ظاهر شوند و می‌توانند از نظر ظاهری از ضعیف تا عمیق متغیر باشند.

علل شیارهای ناخن

علت دقیق شیارهای ناخن ناشناخته است، اما اعتقاد بر این است که عوامل زیر در ایجاد آن‌ها نقش دارند:

تغذیه نامناسب:

کمبود مواد مغذی مانند آهن، ویتامین B12 و اسید فولیک می‌تواند منجر به شیارهای ناخن شود.

آسیب یا ضربه:

آسیب یا ضربه به ناخن در هنگام انجام فعالیت‌هایی مانند تایپ کردن یا نواختن گیتار می‌تواند منجر به شیارهای ناخن شود.

بیماری‌ها:

برخی از بیماری‌ها مانند لیکن پلان و پسوریازیس می‌توانند باعث شیارهای ناخن شوند.

سن: با افزایش سن، ناخن‌ها می‌توانند به طور طبیعی نازک‌تر و شکننده‌تر شوند و شیارها با افزایش سن شایع‌تر هستند.

درمان شیارهای ناخن

درمان شیارهای ناخن بستگی به علت زمینه‌ای آن‌ها دارد:

تغذیه نامناسب:

مصرف یک رژیم غذایی سالم و متعادل که سرشار از مواد مغذی مانند آهن، ویتامین B12 و اسید فولیک است، می‌تواند به بهبود شیارهای ناخن کمک کند.

آسیب یا ضربه:

از وارد آمدن آسیب یا ضربه بیشتر به ناخن‌ها خودداری کنید و از دستکش‌های محافظ هنگام انجام فعالیت‌هایی که باعث ایجاد آسیب می‌شوند استفاده کنید.

بیماری‌ها:

برای درمان شیارهای ناخن ناشی از بیماری‌های زمینه‌ای، باید بیماری زمینه‌ای درمان شود.

درمان‌های موضعی:

بهره‌گیری از مرطوب‌کننده‌ها و لوسیون‌های ناخن می‌تواند به بهبود ظاهر شیارهای ناخن کمک کند.

توصیه‌های کلی:

- ناخن‌ها را کوتاه و مرتب نگه دارید.

- از محصولات ناخن مانند لاک و ژل اکریلیک که می‌توانند ناخن‌ها را خشک کنند، کمتر استفاده کنید.

- دست‌های خود را به طور مرتب مرطوب کنید.

- یک رژیم غذایی سالم و متعادل داشته باشید.

شیارهای ناخن، برجستگی ها و شیارهای عمودی یا افقی هستند که روی سطح ناخن ها ظاهر می شوند.

دلایل مختلفی برای ایجاد شیارهای ناخن وجود دارد، از جمله:

علل ایجاد شیارهای ناخن

1. آسیب

آسیب به ماتریکس ناخن، بخشی از ناخن که در زیر پوست قرار دارد و مسئول رشد ناخن است، می‌تواند باعث ایجاد شیارهای ناخن شود. این آسیب می‌تواند ناشی از گاز گرفتن، ضربه یا عفونت باشد.

2. کمبود مواد مغذی

کمبود برخی از مواد مغذی، مانند آهن، کلسیم و روی، می‌تواند منجر به ایجاد شیارهای ناخن شود. این مواد مغذی برای رشد سالم ناخن ها ضروری هستند.

3. تغییرات هورمونی

تغییرات هورمونی، مانند آنهایی که در دوران بارداری، یائسگی یا بلوغ رخ می دهد، میتوانند بر رشد ناخن ها تأثیر بگذارند و منجر به ایجاد شیارهای ناخن شوند.

4. بیماری های خاص

برخی از بیماری ها، مانند پسوریازیس، اگزما و بیماری های تیروئید، میتوانند باعث ایجاد شیارهای ناخن شوند.

شیارهای ناخن، فرورفتگی‌های طولی یا عرضی در سطح ناخن هستند که می‌توانند به دلایل مختلفی ایجاد شوند.

دلایل شیارهای ناخن عبارت‌اند از:

جراحات فیزیکی

ضربه به بستر ناخن می‌تواند باعث ایجاد شیارهای عرضی شود.

فعالیت‌های تکراری که ناخن را تحت فشار قرار می‌دهند نیز می‌توانند باعث شیار شدن ناخن شوند.

عفونت‌ها

عفونت‌های قارچی یا باکتریایی می‌توانند باعث ایجاد شیارهای طولی در ناخن شوند.

پسوریازیس نیز یک بیماری پوستی است که می‌تواند باعث ایجاد شیارهای ناخن شود.

بیماری‌های سیستمیک

برخی بیماری‌های سیستمیک مانند کم خونی، بیماری کلیوی یا کبدی می‌توانند باعث ایجاد شیارهای ناخن شوند.

برخی داروها نیز می‌توانند به عنوان عارضه جانبی باعث ایجاد شیارهای ناخن شوند.

شیارهای ناخن: علل، معنا و درمان‌ها

علل شیارهای ناخن

علل احتمالی شیارهای ناخن عبارتند از:

- کمبود ویتامین: کمبود ویتامین‌هایی مانند بیوتن، اسیدفولیک و ویتامین C می‌تواند منجر به شیارهای ناخن شود.

تروما

- آسیب فیزیکی: آسیب به بستر ناخن می‌توانند باعث ایجاد شیارهای طولی در ناخن شود.

- بیماری‌های زمینه‌ای: برخی از بیماری‌ها مانند پسوریازیس و بیماری‌های تیروئید می‌توانند باعث ایجاد شیارهای ناخن شوند.

عوامل دیگر

- پیری: با افزایش سن، ناخن‌ها نازک‌تر می‌شوند و ممکن است بیشتر مستعد ایجاد شیار شوند.

- بهره‌گیری از لاک ناخن: استفاده طولانی مدت از لاک ناخن می‌تواند باعث ضعیف شدن ناخن‌ها و ایجاد شیار شود.

ناخن های شیاردار: علل، معنا و درمان ها

شیارهای ناخن، فرورفتگی های عمودی یا افقی روی سطح ناخن هستند که میتوانند به دلایل مختلفی ایجاد شوند.

علل شیارهای ناخن

علل ایجاد شیارهای عمودی:

• فرایند طبیعی پیری
• کم آبی
• کمبود مواد مغذی
• بیماری های خاص (مانند پسوریازیس، ایکتیوز و اگزما)

علل ایجاد شیارهای افقی:

• آسیب یا عفونت
• بیماری های سیستمیک (مانند ذات الریه)
• کمبود پروتئین یا کلسیم

درمان شیارهای ناخن

در بیشتر موارد، شیارهای ناخن نیازی به درمان ندارند و به مرور زمان از بین می روند. با این حال، در موارد خاص، درمان هایی می‌تواند کمک کند:

• مرطوب نگه داشتن ناخن ها و دست ها با کرم های مرطوب کننده
• مصرف مکمل های ویتامین و مواد معدنی
• محافظت از ناخن ها در برابر آسیب
• درمان بیماری های زمینه ای

ناخن هایمان میتوانند چیزهای زیادی در مورد سلامتی ما بگویند، از جمله وجود شیارهای روی ناخن ها.

شیارهای روی ناخن میتوانند نشانه ای از کمبودهای تغذیه ای، بیماری های زمینه ای یا آسیب دیدگی باشند.

علل شیارهای ناخن

شایع ترین علت شیارهای روی ناخن، کمبود ویتامین است. کمبود روی، آهن و ویتامین B12 می‌تواند باعث ایجاد شیارهای سفید یا قهوه ای روی ناخن ها شود.

سایر علل احتمالی شیارهای روی ناخن عبارتند از:

بیماری های زمینه ای:

بیماری هایی مانند پسوریازیس، اگزما و لیکن پلان میتوانند باعث ایجاد شیارهای روی ناخن ها شوند.

تروما: آسیب به ماتریس ناخن، قسمت پایه ناخن که سلول های ناخن را تولید می کند، می‌تواند باعث ایجاد شیارهای روی ناخن شود.

شیارهای ناخن: علل، معنا و درمان‌ها

علل شیارهای ناخن

شیارهای ناخن می‌توانند ناشی از عوامل مختلفی باشند، از جمله:

تروما یا آسیب به ناخن

کمبودهای تغذیه‌ای، مانند کمبود آهن یا ویتامین B12

بیماری‌های پوستی، مانند پسوریازیس یا اگزما

عفونت‌های قارچی یا باکتریایی

عوارض جانبی برخی داروها، مانند داروهای شیمی‌درمانی

معنای شیارهای ناخن

در حالی که شیارهای ناخن معمولاً بی‌ضرر هستند، می‌توانند گاهی اوقات نشان‌دهنده یک بیماری زمینه‌ای باشند:

شیارهای عمودی: ممکن است با افزایش سن یا کمبود بیوتین مرتبط باشند.

شیارهای افقی (خطوط Beau): می‌توانند ناشی از یک ترومای جدی، تب بالا یا بیماری باشند.

شیارهای بسیار عمیق: ممکن است نشان‌دهنده پسوریازیس یا سایر بیماری‌های پوستی باشد.

شیارهای همراه با تغییر رنگ: می‌تواند ناشی از عفونت یا ضربه باشد.

درمان شیارهای ناخن

درمان شیارهای ناخن به علت اصلی آن‌ها بستگی دارد:

تروما: با رشد ناخن بهبود می‌یابد.

کمبودهای تغذیه‌ای: مصرف مکمل‌های ویتامین یا رژیم غذایی غنی از مواد مغذی ضروری است.

بیماری‌های پوستی: درمان بیماری زمینه‌ای شیارهای ناخن را بهبود می‌بخشد.

عفونت‌ها: آنتی‌بیوتیک‌ها یا داروهای ضد قارچ تجویز می‌شوند.

عوارض جانبی داروها: معمولاً پس از قطع مصرف دارو برطرف می‌شود.

چند نکته برای پیشگیری از شیارهای ناخن:

از آسیب به ناخن‌ها جلوگیری کنید.
یک رژیم غذایی سالم و متعادل داشته باشید.
از مصرف بیش از حد الکل و سیگار خودداری کنید.
بهداشت مناسب ناخن را رعایت کنید.
با اولین نشانه شیار ناخن با پزشک مشورت کنید.