مسائل مربوط به معلولیت یکی از دغدغه‌های مهم در جامعه است و رسیدگی مؤثر به آن مهم است. با پیروی از یک رویکرد سیستماتیک، افراد، سازمان ها و جوامع میتوانند در جهت ایجاد محیطی فراگیر و در دسترس برای افراد دارای معلولیت تلاش کنند. در اینجا هشت مرحله وجود دارد که می توان برای رفع مشکلات معلولیت انجام داد:

مرحله 1: افزایش آگاهی و تفاهم اولین گام در رسیدگی به مسائل مربوط به معلولیت، افزایش آگاهی و تفاهم در میان جمعیت عمومی است. این را می توان از طریق کمپین های آموزشی، انجمن های عمومی، و طرح های رسانه ای که چالش های پیش روی افراد دارای معلولیت را برجسته می کند، انجام داد. با افزایش آگاهی، تصورات غلط و کلیشه ها را می توان به چالش کشید و جامعه ای فراگیرتر را پرورش داد.

مرحله 2: ترویج قوانین و سیاست ها قوانین و سیاست ها نقش مهمی در حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت دارند. دولت ها باید قوانین جامع حقوق معلولان را وضع کنند که فرصت های برابر، دسترسی و عدم تبعیض را تضمین کند. حمایت از اجرا و اجرای چنین قوانینی در سطوح محلی، ملی و بین المللی ضروری است.

مرحله 3: بهبود دسترسی ایجاد یک محیط قابل دسترس برای افراد دارای معلولیت برای مشارکت کامل در جامعه حیاتی است. بهبود دسترسی می‌تواند شامل ساخت رمپ، نصب آسانسور، ارائه تسهیلات قابل دسترسی برای ویلچر، اجرای فناوری های کمکی، و تضمین طراحی فراگیر در ساختمان ها، سیستم های حمل و نقل، فضاهای عمومی و سکوهای دیجیتال باشد.

مرحله 4: افزایش فرصت های آموزشی و اشتغال دسترسی به آموزش با کیفیت و فرصت های شغلی برای گنجاندن افراد دارای معلولیت بسیار مهم است. دولت‌ها باید به سمت سیستم‌های آموزشی فراگیر که نیازهای آموزشی متنوع را برآورده می‌کنند، تلاش کنند. کارفرمایان باید شیوه های استخدام فراگیر را اتخاذ کنند و تسهیلات معقول را برای تضمین فرصت های شغلی برابر برای افراد دارای معلولیت فراهم کنند.

مرحله 5: تقویت خدمات مراقبت های بهداشتی فراگیر خدمات مراقبت های بهداشتی باید در دسترس باشد و پاسخگوی نیازهای خاص افراد دارای معلولیت باشد. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید در مورد مسائل مربوط به معلولیت آموزش ببینند تا از ارائه مراقبت مناسب اطمینان حاصل کنند. علاوه بر این، سیاست ها باید بر ارتقای دسترسی به امکانات مراقبت های بهداشتی، از جمله تجهیزات پزشکی و ابزارهای ارتباطی تمرکز کنند.

مرحله 6: تشویق شمول اجتماعی شمول اجتماعی کلید رسیدگی به مسائل ناتوانی است. جوامع باید به طور فعال مشارکت افراد دارای معلولیت را در فعالیت های اجتماعی، تفریحی و فرهنگی ترویج دهند. این را می توان با سازماندهی رویدادهای فراگیر، ایجاد فضاهای قابل دسترس و پرورش فرهنگ پذیرش و احترام به دست آورد.

مرحله 7: حمایت از فناوری ها و تحقیقات کمکی پیشرفت در فناوری های کمکی می‌تواند به طور قابل توجهی استقلال و کیفیت زندگی افراد دارای معلولیت را افزایش دهد. دولت‌ها، مؤسسات تحقیقاتی و سازمان‌های خصوصی باید در توسعه و مقرون به صرفه بودن دستگاه‌های کمکی، فناوری‌های تطبیقی ​​و راه‌حل‌های نوآورانه که به چالش‌های خاص مرتبط با معلولیت می‌پردازند، سرمایه‌گذاری کنند.

مرحله 8: همکاری و مشارکت با سازمان های معلولین همکاری با سازمان های معلول برای حل موثر مشکل و توسعه سیاست ضروری است. دولت‌ها، کسب‌وکارها و جوامع باید فعالانه با سازمان‌های معلولان تعامل داشته باشند تا دیدگاه‌های آنها را درک کنند، آنها را در فرآیندهای تصمیم‌گیری مشارکت دهند و اطمینان حاصل کنند که صدای آنها شنیده می‌شود.

با پیروی از این هشت مرحله، افراد، سازمان ها و جوامع میتوانند پیشرفت قابل توجهی در رسیدگی به مسائل مربوط به معلولیت و ترویج فراگیر شدن داشته باشند.